Köy yerinde ikindi vakti. Çýt yok. Herkes susmuþ, sessizlik konuþuyor. O arada yan arsaya bir karga kondu. Biraz etrafý kolaçan etti. Saða sola baktý, yere pisledi. Sonra kanatlandý. Gece bir domuz girdi o arsaya. Karganýn pislediði yeri eþeledi. Domuz eþeledikçe topraðýn üstündekiler alta indi. Aylar sonra karganýn pislediði yerde bir fidan bitti. Yavaþ yavaþ büyüdü, dal, yaprak ve bir aðaç oldu.. Ýncir aðacý. Önce karýncalar sardý aðacý. Sonra sinekler, börtü böcekler ve en son da kuþlar. Böcekler aðacýn filizlerini, meyvalarýný yedi, kuþlar böcekleri. Alakargalar da incirleri. Hayvanlar alemi o aðacýn çevresinde bir dünya kurmuþlardý kendilerine. Karganýn pisliðiyle harcý karýlan, domuzun eþelemesiyle temeli atýlan bir dünya. O yan arsada yaþam böyle süre giderken, bir insan çýktý ortaya. Arsayý satýn almýþ. Önce duvarlarla çevirdi dört tarafýný. Üstünü tel örgülerle sardý. Böylece domuzlar gelmez oldu. Sonra börtü böcekten þikayet etti. Etrafý zehire boðdu. Karýncalar, sinekler, böcekler bir bir öldü. Ardýndan onlarý yiyen kuþlar. Sadece bir aðaç kaldý ayakta. Hayvan mezarlýðýnda bir incir aðacý. Tek baþýna. En son onu da kesti adam. Oradaki hayatý bitirdi. Bir çuval inciri b.k etti!

Ýnsan denilen yaþam türünün bilimsel adý, Homo Sapiens. "Düþündüðünün üstüne düþünebilen insan" demek. O zaman düþünelim. Herkes kendisine sorsun. Çevreye, doðaya bir karga b.ku kadar katkým var mý?

Yukarýdaki yazý son günlerde internette dolaþýyor. Çok hoþ ve anlamlý. Ve son cümle sözün bittiði yer “Çevreye, doðaya karga b.ku kadar katkýmýz var mý?”

Valla yok. Ýç Anadolu aðaç fakiri, Haymana ise en meteliksizi aðaçsýzlýðýn. Her yýl göstermelikte olsa daða bayýra çýkýlýr, meþeliðe gidilir birkaç aðaç dikilirdi. Ama bu yýl o bile yapýlmadý. Bundan daha önemli hangi iþlerimiz varsa artýk?

Ve yol kenarlarýna, saða sola dikilen çamlar, top akasyalar vardý. Kimin diktiði önemli deðil benim için, kimin bakýp büyüttüðü, doðaya kazandýrdýðýna bakarým. Yarýsýndan fazlasý kurudu, ya da kesildi, telef edildi. Yeþile ve aðaca verdiðimiz savaþ belki Kurtuluþ Savaþýnda düþmana karþý verilmemiþtir. Bir avuç meþelikle uzaktan övünerek yýllarýmýz geçti. O kadar...

Ondan sonra sümkürerek aðlýyoruz “Haymana’ya kimse gelmiyor, gelen durmuyor” diye. Haymana’ya suyumuza geliyorlardý. Çok þükür onunda dibini bulmak üzereyiz. O su ile birimizi beþ ettiðimiz kaplýcalarda hizmet, kalite, temizlik hak getire. 

Bir süre sonra daða, bayýra, börtü böceðe bakmak ister gelen yabancý. Ama hani nerde? Hýzla beton yýðýnýna dönüþen bir þehrin turþusunu kurarýz böyle giderse. Haymana’da tarih var. Kurtuluþ Savaþý’ndaki yakýn tarihi demiyorum. Binlerce yýla dayanan uzak ve bilinmeyen tarih. Her köyde maðara, yerleþim yeri, ören var. Ama bunlarý çekip çevirecek, toparlayacak, gün yüzüne çýkarýp, hizmete sokacak kývrak zeka ve gayret nerede? Adým adým küçülen, kaybeden, bir önceki günü arayan ve bunlar olurken de umursamayan bir ahaliyle karþý karþýyayýz. Yöneticisinden halkýna herkes halinden memnun. Ya da “memnunuz”u oynuyoruz. 

Defalarca söyledim, bir þehri geliþtiremiyorsan güzelleþtirirsin. Bu kadar basit. Hanlar, saraylar, hamamlar, fabrikalar yapamýyorsan, elindeki þehri yaþanýlabilir, doðasýný güzelleþtirebilir, havasýný solunabilir, cadde ve sokaklarýný cillop gibi yapabilirsin. Bunlarý da yapamýyorsanýz, o bulunduðunuz makamlardan çekilebilirsiniz.

Bunu bir kiþi kurum veya müessese üstüne alýnmasýn. Ama herkeste alýnabilir tabii. Çünkü suç herkesin, hepimizin. El birliði ile bu güzelim memleketin dibine kibrit suyu döktük. Kimimiz susarak, görmezden gelerek, kimimiz de menfaatimizden dolayý üç maymun olduk. Ve yazýda denildiði gibi memlekete bir karga b..ku kadar fayda veremedik.     

HAFTANIN HABERÝ: Köyden þehre bir karton sigara almaya giden F.B’ye(35) anasý baðýrdý; “Lan oðlum o paraya öküz alýrýz, öküüzz…” 

HAFTANIN SÖZÜ: Açlýk, fakirler deðil zenginler doymadýðý için bitmiyor.        

SAYGILARIMLA